ضایعات و زائدات که در بسیاری از موارد با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند. در مورد ضایعات می‌تواند گفت که برخی مواقع خروجی یک محصول از واحدهای تولیدی، با استاندارد در نظر گرفته شده برای آن محصول مطابقت ندارد، همین امر سبب می‌گردد تا آن محصول از فرآیند مدنظر کنار گذاشته شود و به عنوان قراضه یا ضایعات به فروش برسد. حال این نوع را می‌توان به عنوان مواد اولیه تولید همین محصول در نظر گرفت یا می‌توان آن‌ها را دور ریخت. اما به پسماند حاصل از مواد اولیه و دورریز که از باقی‌مانده برش ورق‌های آهنی به جا مانده‌اند، زائدات می‌گویند و دوباره قابل استفاده نیستند.
بررسی انواع قراضه از لحاظ زمان تولید
قراضه حاصل از مواد اولیه آهن و فولاد به دو دسته تقسیم می‌شود:
- قراضه داخلی: در کل پروسه فولادسازی از قبیل ساخت شمش و محصولات فولادی این نوع قراضه حاصل می‌شود که در واقع هنگامی که محصولی استانداردهای کیفی نهایی را پاس نمی‌کند، این نوع قراضه تولید می‌شود.
- قراضه خارجی: این قراضه‌ها که خارج از مرحله تولید بر جای می‌مانند، خود در دو گروه قدیمی و جدید قرار دارند.
قراضه صنعتی جدید، توسط تولیدکنندگان نهایی فولاد ساخته می‌شود. این قراضه‌ها کیفیت مشخصی دارند و اکثر آن‌ها، محصول مرحله نورد و شامل مفتول‌ها، صفحات زائد و برش‌های تولید شده توسط واحدهای صنعتی هستند. باید توجه داشت که کیفیت اولیه محصولات در این قراضه‌ها حفظ می‌شود، اما قراضه‌های صنعتی قدیمی محصولات فولادی را شامل می‌شوند که عمر مفید کارکردی آن‌ها به اتمام رسیده است که شامل قراضه خودرو، اجزای ساختمانی، پل‌ها و قراضه‌های وسایل خانگی هستند.