مراحل بازیافت آهن قراضه

مراحل بازیافت آهن قراضه

اگر تا به حال قراضه ‌ای را به یک شرکت بازیافت فروخته‌ اید، از خود پرسیده‌ اید که چه اتفاقی برای آن افتاده است یا اگر کنجکاو هستید که درباره کل فرآیند بازیافت اطلاعات بیشتری کسب کنید باید بدانید که مراحل متعددی در روند بازیافت فلز و آهن وجود دارد. ابتدا به خاطر داشته باشید همان ‌طور که گفته شد دو نوع فلز قابل بازیافت وجود دارد: آهنی و غیر آهنی. فرآیند بازیافت فلزات شامل جمع آوری فلزات، پردازش و سپس خرد کردن و در نهایت ذوب شدن آنها در کوره‌ ها در دمای بالا برای تولید بلوک یا ورق ‌هایی است که به تولید کنندگان محصولات فلزی فروخته می ‌شود؛ پس نیاز قطعی به بازیافت قراضه وجود دارد. در واقع می ‌توان هر نوع فلزی را بارها و بارها بازیافت کرد بدون اینکه خواص موجود در آن به میزان قابل ‌توجهی تخریب شود. با این حال امروزه فقط 30 درصد از فلزات در حال بازیافت است و این رقم خیلی کمی است.

اولین قدم برای بازیافت قراضه آهن فرآیند جمع آوری است. بسیاری از محصولات حاوی فلزات آهنی و غیر آهنی هستند. به عنوان مثال، بزرگ ‌ترین منبع فلزات آهن قراضه از وسایل نقلیه قراضه است اگر چه منابع دیگر می ‌توانند شامل سازه‌ های فلزی، کشتی‌ ها، مسیرهای راه آهن، تجهیزات مزارع و لوازم خانگی، مبلمان اداری و سایر موارد باشند. سپس مرحله بعدی مرتب سازی است که شامل جداسازی فلزات است. در عملیات بازیافت خودکار از آهن ‌ربا و حسگر استفاده می ‌شود تا بتوان این مواد را جدا کرد. گام بعدی پردازش است یعنی مرحله ‌ای که در آن فلزات خرد می‌ شوند. این فلزات خرد شده نسبت سطح به حجم زیادی دارند و می‌ توانند با استفاده از انرژی کمتری نسبت به استخراج سنگ معدن برای بدست آوردن فلزات جدید، ذوب شوند. کارخانجات پردازش، ضایعات فلز را در دستگاه ‌های فشرده خرد می ‌کنند تا به‌ راحتی بتوان آن را اداره کرد و سپس قراضه را به قطعات تقسیم کرد.

قدم بعدی ذوب کردن فلز است که فلز قراضه در کوره ‌ای بزرگ ذوب می‌ شود و هر فلز به کوره خاصی می ‌رود که مختص آن فلز طراحی شده باشد. بسته به اندازه کوره، عملیات ذوب ممکن است از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد. این کوره ‌ها دارای مشعل ‌های احیا کننده کم‌ مصرف هستند که برای کاهش میزان انرژی مصرفی طراحی شده ‌اند، بنابراین حداقل تأثیر را بر محیط زیست دارند. مرحله بعدی تصفیه است که برای اطمینان از اینکه محصول نهایی کیفیت بالایی را ارائه می‌ دهد و عاری از آلودگی است، انجام می ‌شود.

الکترولیز از متداول ‌ترین روش‌ هایی است که برای تصفیه استفاده می ‌شود. این روش شامل استفاده از جریان مستقیم الکتریکی برای هدایت یک واکنش شیمیایی غیر خود به خودی است. پس از تصفیه، مرحله بعدی انجماد است. فلزات ذوب شده برای خنک شدن، منجمد می ‌شوند و ضایعات فلزات در این مرحله به شکل‌ های خاصی در می ‌آیند که می ‌توانند به ‌راحتی برای تولید محصولات فلزی متعدد استفاده شوند. سرانجام، فلزات پس از خنک شدن و به حالت جامد در آمدن، آماده استفاده شده و به کارخانه ‌های تولیدی منتقل می‌ شوند تا به عنوان ماده اولیه تولید محصولات جدید مورد استفاده قرار گیرند و بهترین خبر این است که این محصولات جدید پس از پایان عمر مفید خود می ‌توانند دوباره و دوباره بازیافت شوند.

ضایعات چیست

ضایعات چیست؟

همان‌طور که شاهد هستید امروزه با ساخت‌وسازهای بی‌رویه روبه‌رو هستیم، همین امر باعث شده تا پسماندهای ساختمانی به میزان زیادی افزایش یابند. از جمله معضلاتی که در این حوزه به وجود می‌آید، می‌توان به آلودگی زیست محیطی، افزایش مرگ و میر در اثر برخورد اتومبیل‌ها با نخاله‌های موجود در مسیر جاده‌ها به خصوص در شب که دید رانندگان محدود است و زشت شدن فضای شهر اشاره کرد.


نوعی از نخاله‌های ساختمانی مانند آجرها و بلوک‌های شکسته یا باید انتقال یابند و یا دفع شوند. اما انواع ضایعات ساختمانی دیگری نیز وجود دارند که می‌توان آن‌ها را بازیافت کرد که از جمله می‌توان به پسماند آهنی، مسی، آلومینیوم و چدن اشاره کرد که قابلیت استفاده مجدد در تولید فلزات جدید را نیز دارند. پسماندهایی که از عملیات ساخت‌وساز، تخریب و بازسازی ساختمان‌ها به صورت ناخواسته و تصادفی بر جا مانده‌اند را، پسماند ساختمانی می‌گویند.


درصدی از کل مصالحی که در ساختمان‌ها استفاده می‌شود، ضایعات غیرفلزی مانند آجر، بتن و چوب را تشکیل می‌دهد. در مقابل برخی از پسماندها مانند قراضه آهن، مس، آلومینیوم و چدن نیز در صورت وجود تکنولوژی قابل بازیابی هستند. همین امر باعث می‌شود تا عده‌ای از افراد و شرکت‌ها به خرید این نوع از ضایعات تمایل بیشتری از خود نشان دهند.

مهم‌ترین پسماند باقی مانده از ساختمان‌سازی را پسماندهای آهنی در بر می‌گیرد، با فروش پسماندهای آهنی می‌تواند بخشی از هزینه‌های ساختمانی را جبران نمود.
ساختار آهن به گونه‌ای است که اگر یک ساختمان را بعد از سال‌ها تخریب کنیم، می‌توانیم از پسماندهای بر جا مانده از آن در پروژه‌ها استفاده مجدد نماییم، زیرا آهن طی سالیان دراز ویژگی‌های فیزیکی و شیمایی خود را حفظ می‌کند (با صرف نظر کردن از شکل ظاهری).


پسماند آهنی تنها از طریق تخریب یک مجموعه حاصل نمی‌شوند، بلکه ممکن است با گذر زمان در اثر قدیمی شدن تجهیزات خانه نیاز باشد تا تجهیزات جدیدتری را جایگزین کنیم این امر نیز به نوبه‌ خود سبب گردیده تا با بازیافت این موارد مقداری از هزینه‌های حاصل برای نوسازی را جبران کنیم.

درجه بندی ضایعات در بازار

درجه بندی ضایعات در بازار

هر شرکتی برای درجه‌بندی پسماندها از تعریف ویژه‌ای استفاده می‌کند ولی به طور کلی شامل موارد زیر است:

روغنی: ورق‌های جدیدی که دارای ضخامت کمتر از یک میلی‌متر هستند.

سوپر ویژه: شامل آهن‌آلاتی مانند ورق روغنی زنگ خورده، خرده میلگرد،نبشی و ناودانی است.

ویژه: محصولات فولادی مورد استفاده در ساختمان‌ها مانند تیرآهن، خرده‌های میلگرد با ابعاد بزرگ‌تر، قوطی و پروفیل مورد استفاده در ساخت در و پنجره با ضخامت زیر ۵۰ سانتی‌متر، نبشی و ناودان را شامل می‌شود.

درجه یک: شامل سیم و مفتول‌های کلافی شکل، بدنه‌ی موتور سیکلت و کشتی، شوفاژ و آبگرمکن برش خورده، ورق ترانس و آرمیچر بدون آلومینیوم است.

درجه دو: اگزوز و بدنه‌ ماشین، بشکه، کمد و بدنه‌های بزرگ با هر ابعاد و توری مرغی در این دسته قرار دارند.

درجه سه: آهن با کم‌ترین کیفیت مانند حلب، سیم، اگزوز و فیلتر نسوخته را شامل می‌شود.

گالوانیزه: شامل لوله‌ آب، کانال کولر و هر محصول فولادی دیگری که روکش گالوانیزه دارند، است.

آلیاژی: آهن‌آلاتی مانند فنرهای برش خورده و چرخ دنده که عناصر آلیاژی داشته باشند (مانند کروم و منگنز به غیر از آهن) که باعث افزایش سختی و درجه حرارت بالا می‌شود و انعطاف‌پذیری را به حد زیادی کاهش دهد.

بارهای ممنوعه: مانند ادوات جنگی و قلم جوش است.

ضایعات سوپر ویژه و ویژه

موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران برای قراضه‌ها دسته‌بندی خاصی در نظر گرفته است که نوع سوپر ویژه و ویژه در آن جایی ندارد. به عبارتی افرادی که در زمینه ضایعات فعالیت می‌کنند، قراضه‌های باکیفیت را در دسته‌ خاصی قرار می‌دهند و معتقد هستند ارزش قیمتی آن‌ها نسبت به انواع دیگر بیش‌تر است. همین امر عاملی گردیده تا در بازار ضایعات آهن اصطلاح قراضه سوپر ویژه شناخته‌تر شده باشد.

تفاوت ضایعات و زائدات

تفاوت ضایعات و زائدات

ضایعات و زائدات که در بسیاری از موارد با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند. در مورد ضایعات می‌تواند گفت که برخی مواقع خروجی یک محصول از واحدهای تولیدی، با استاندارد در نظر گرفته شده برای آن محصول مطابقت ندارد، همین امر سبب می‌گردد تا آن محصول از فرآیند مدنظر کنار گذاشته شود و به عنوان قراضه یا ضایعات به فروش برسد. حال این نوع را می‌توان به عنوان مواد اولیه‌ تولید همین محصول در نظر گرفت یا می‌توان آن‌ها را دور ریخت. اما به پسماند حاصل از مواد اولیه و دورریز که از باقی‌مانده برش ورق‌های آهنی به جا مانده‌اند، زائدات می‌گویند و دوباره قابل استفاده نیستند.

بررسی انواع قراضه از لحاظ زمان تولید

قراضه‌ حاصل از مواد اولیه آهن و فولاد به دو دسته تقسیم می‌شود:

  • قراضه داخلی: در کل پروسه ‌ فولادسازی از قبیل ساخت شمش و محصولات فولادی این نوع قراضه حاصل می‌شود که در واقع هنگامی که محصولی استانداردهای کیفی نهایی را پاس نمی‌کند، این نوع قراضه تولید می‌شود.
  • قراضه خارجی: این قراضه‌ها که خارج از مرحله تولید بر جای می‌مانند، خود در دو گروه قدیمی و جدید قرار دارند.
    قراضه صنعتی جدید، توسط تولیدکنندگان نهایی فولاد ساخته می‌شود. این قراضه‌ها کیفیت مشخصی دارند و اکثر آن‌ها، محصول مرحله‌ نورد و شامل مفتول‌ها، صفحات زائد و برش‌های تولید شده توسط واحدهای صنعتی هستند. باید توجه داشت که کیفیت اولیه محصولات در این قراضه‌ها حفظ می‌شود، اما قراضه‌های صنعتی قدیمی محصولات فولادی را شامل می‌شوند که عمر مفید کارکردی آن‌ها به اتمام رسیده است که شامل قراضه خودرو، اجزای ساختمانی، پل‌ها و قراضه‌های وسایل خانگی هستند.